دهه 1920 برادوی. دیوید شاین ، نمایشنامه نویس ، خود را یک هنرمند می داند و خود را با افرادی مانند عقاید محاصره می کند ، که بیشتر آنها از نظر اقتصادی با مشکل روبرو می شوند زیرا آنها برای خود هنر خلق می کنند ، نه توده ها. با این حال ، دیوید معتقد است که شکست در دو نمایشنامه اول خود به این دلیل است که او کنترل خلاقانه خود را به افراد دیگری که این مطالب را درک نمی کردند ، رها کرد. به همین ترتیب ، او می خواهد سومین نمایشنامه خود را به نام "خدای پدران ما" کارگردانی کند ، اما ممکن است به خوبی داوود را به نان برادوی تبدیل کند. با نداشتن سابقه کارگردانی دیوید ، جولیان مارکس ، تهیه کننده دائمی دیوید ، هیچ سرمایه گذار نمی تواند پیدا کند ... تا اینکه یک سرمایه گذار واحد که کل تولید را تأمین مالی می کند ، وارد صحنه شود. او نیک والنتی است