یک مادر داغدار پس از مرگ پسرش نمی تواند "حرکت" کند ، اتاق خود را همانطور که بود نگه دارد و دوست دارد پسر کوچکترش مانند برادر مرده خود باشد. جوانی بازداشت نوجوانان را رها می کند و به خانه پدری عصبانی و مادر ناتنی جوان تنها می رود. یک معلم کالج که برادرش رفتارهای اوتیستیک دارد از همسرش جدا می شود و جذب دانشجو می شود. این روایت به آرامی ارتباطات مادر ، جوانان و معلم را با یک تصادف رانندگی آشکار می کند. جوانان مشروط با دوست دختر پسر مرد صحبت می کنند و باید رابطه او با مادر ناتنی خود را مرتب کنند. پروفسور برادرش را تشویق می کند که با هم قرار ملاقات بگذارد. آیا مادر می تواند پسر زنده اش را همانطور که هست ببیند؟ از چه راه هایی می تواند طبیعی باشد؟ از چه راه هایی می تواند طبیعی باشد